Jak powstaje cellulit?
Na temat przyczyn powstawania cellulitu sformułowano kilka hipotez. Poniżej przedstawiono trzy najbardziej prawdopodobne teorie.
Teoria hormonalna
TEORIA HORMONALNA głosi, że cellulit rozwija się w okresie dojrzewania. Jest to konsekwencją zatrzymywania się wody. Zjawisko to objawia się dość gwałtownie. Na początku każdego cyklu miesiączkowego, podczas okresu dojrzewania i w ciąży oraz w zaburzeniach endokrynnych dochodzi do rozregulowania organizmu. Następuje wzrost wydzielania estrogenów, który nie jest równoważony wydzielaniem wystarczającej ilości progesteronu, co może ułatwić retencję wody. Teoria ta opiera się na wiedzy, że androgeny zwiększają objętość mięśni, a estrogeny zwiększającą objętość komórek tłuszczowych i retencję wody.
Teoria krążeniowa
Kolejną hipoteza jest TEORIA KRĄŻENIOWA. Zaburzenia krążenia, mogą mieć podłoże genetyczne. Nasilać je mogą nawyki postawy, np. typowe dla kobiet, które zakładają nogę na nogę. Problemy z krążeniem powrotnym spowodowane przez płaskostopie również może sprzyjać pojawieniu się cellulitu. Pierwszy etap cellulitu, niewidoczny gołym okiem, zaczyna się zastojem żylnym i limfatycznym oraz rozszerzeniem naczyń włosowatych. W trakcie postępu schorzenia, zaburzenia krążenia uwydatniają się na skutek ucisku naczyń włosowatych przez komórki tłuszczowe (etap II), a następnie w wyniku zniszczenia kolejnych naczyń (etap III).
Teoria receptorów adipocytarnych
Najnowszą teorią jest TEORIA RECEPTORÓW ADIPOCYTARNYCH. Lokalizacja cellulitu pokrywa się zwykle z obszarami większego odkładania się tłuszczu u kobiety. W miejscach tych stwierdza się większą ilość receptorów odpowiedzialnych za promowanie lipogenezy. W komórkach tłuszczowych stale zachodzą dwie reakcje metaboliczne lipoliza (rozkład i uwalnianie tłuszczu) i lipogeneza (produkcja i magazynowanie tłuszczu). Jeśli następuje przeniesienie równowagi metabolicznej na proces lipolizy, to następuje rozpad tłuszczu zmagazynowanego. Tłuszcz magazynowany jest w postaci triglicerydów. Podczas procesu rozpadu zostaje rozłożony do wolnych kwasów tłuszczowych i glicerolu. Następnie rozłożony tłuszcz transportowany jest z adipocytów poza komórkę i uwalniany do krwioobiegu.
Warto wiedzieć...
Istnieją dwa rodzaje komórek tłuszczowych: adipocyty małe niezależne od działania estrogenów dobrze ukrwione i łatwo ulegające lipolizie oraz duże estrogenozależne mało podatne na lipolizę.
Reakcje lipogenezy i lipolizy regulują katecholaminy; adrenalina i noradrenalina. Adrenalina oddziałuje na komórki tłuszczowe poprzez receptory adrenergiczne: receptory alfa i NPY ułatwiają lipogenezę (zmniejszają lipolizę), a receptory beta nasilają lipolizę. Zależy to od liczby określonych receptorów na adipocytach oraz od ich wrodzonej aktywności. Jeśli liczba i aktywność receptorów alfa jest większa, tym sprawniejsza jest lipogeneza, a komórki tłuszczowe łatwiej gromadzą się w miejscach, gdzie receptorów tych jest więcej.
Przy wzroście masy tłuszczowej, zwiększa się odpowiedź receptorów alfa. Im większe przybranie masy, tym mniejsze szanse na ustąpienie cellulitu. Liczba receptorów beta zwiększa się aż do wieku dorosłego, a następnie zmniejsza się. Odpowiedź tych receptorów zmniejsza się z wiekiem, dlatego też wzrasta skłonność do tycia po menopauzie.
Źródła:
Martini M.C. Kosmetologia i farmakologia skóry, wyd. 1. Wydawnictwo lekarskie PZWL. Warszawa 2006, s. 302-304
Noszczyk M. (red.), Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska. Wydawnictwo PZWL. Warszawa 2010, s. 192 – 193